Δεν βρίθουν ακριβώς από εμπειρία. Πριν το Euro 2016 οι Σλοβάκοι είχαν παίξει μόνο σε ένα ακόμα μεγάλο ποδοσφαιρικό τουρνουά: το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010. Στον πάγκο καθόταν ο Vladimír Weiss και το Νο7 της ομάδας ήταν… ο Vladimír Weiss. Ευτυχώς για όλους (όσοι γράφουν, μεταδίδουν, σχολιάζουν) σε αυτή τη διοργάνωση υπάρχει μόνο ένας με αυτό το όνομα: ο 26χρονος περιφερειακός επιθετικός, ο οποίος ξεκίνησε τη διοργάνωση με αυτόν τον τρόπο (στο 2-1 επί των Ρώσων).
Δεν θα έλεγες πως το κύριο χαρακτηριστικό της οικογένειας Weiss ήταν η πρωτοτυπία. Ο παππούς του, μέλος της Ολυμπιακής ομάδας ποδοσφαίρου το 1964, στο Τόκιο λεγόταν Vladimír Ομοίως και ο πατέρας του, αλλά… και ο γεννημένος στις 30/11 του 1989 Σλοβάκος διεθνής. Eξ ου και στα ΜΜΕ της χώρας του αναφέρεται ως Vladimír Jr. (μετά τον αυθεντικό και τον Sr.) ή “Vladko”.
Για να σου πω την αλήθεια, έως το 2009 και τα προκριματικά με την Τσεχία (2-2) και τη Βόρειο Ιρλανδία (0-2) για το World Cup 2010, ήταν “το αγαπημένο παιδί” της χώρας, αφού ήταν ο γιος του μόνου που ήξερε το έθνος ως Vladimír Weiss: αυτού που είχε 19 συμμετοχές με την Τσεχοσλοβακία και 112 με τη Σλοβακία, ως μέσος, που είχε φτάσει ως προπονητής στους ομίλους του Champions League (2005-06) με την Artmedia Petržalka, που είχε αναλάβει και την εθνική, την οποία είχε οδηγήσει στην πρώτη πρόκριση σε μεγάλο τουρνουά (το παγκόσμιο που λέγαμε) και εκεί έφτασε έως τους “16”, νικώντας την Ιταλία. Τώρα, κάθεται στον πάγκο της Γεωργίας.
Όταν ο 19χρονος γιος του έκανε αισθητή την παρουσία του με το εθνόσημο, στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ο κόσμος χρειάστηκε εξτρά στοιχεία για να διευκρινίζει σε ποιον Vladimír Weiss αναφερόταν. Παρεμπιπτόντως, προπονητής της εθνικής ήταν ο πατέρας του. Αλλά όπως αποδείχθηκε, δεν… έπαιξε με μέσο. “Βέβαια, ένιωθα τεράστιο άγχος, μεγάλη ευθύνη να αποδείξω πως αξίζω μια θέση. Ξέρω τι έλεγαν οι περισσότεροι. Πως μου χαρίστηκε η ευκαιρία. Ξέρω και τι είπαν όλοι μετά τα ματς με την Τσεχία και τη Βόρειο Ιρλανδία, οπότε όλα καλά“.
Με αυτά και με αυτά, δεν χρειάζεται να σου εξηγήσω πώς ξεκίνησε το ποδόσφαιρο. Μάλλον είναι σαφές. Θα σου πω όμως, ότι για τρία χρόνια έπαιξε hockey “και περνούσα υπέροχα”, πριν ακολουθήσει την οικογενειακή παράδοση. Η πρώτη του ομάδα ήταν Inter Bratislava. Σε ένα τουρνουά στο Belfast τον είδαν από την ακαδημία της Arsenal. Τον κάλεσαν για ένα δοκιμαστικό. Δεν πρόλαβε να το κάνει γιατί έπαθε κάταγμα στον αστράγαλο.
Η “σχολή” της Manchester City δεν ήθελε audition. Τον φώναξε να υπογράψει (“όταν έβαλα την υπογραφή μου στο συμβόλαιο, φορούσα ακόμα γύψο“), εκείνος δεν ήξερε γρι αγγλικά. Έμαθε, όπως έμαθε και πολλά για το σπορ και ηγήθηκε της κατάκτησης του FA Youth Cup, επί της Chelsea, το 2008. Στο πρώτο ματς έδωσε την assist του 1-1 και στο δεύτερο σκόραρε από την άσπρη βούλα.
“Θέλω να παίξω για τη χώρα μου και μετά για την πρώτη ομάδα του συλλόγου μου. Αυτά όμως, δεν συμβαίνουν από τη μια μέρα στην άλλη. Χρειάζεται δουλειά“, είχε πει τότε -το 2009-, πριν εξηγήσει ότι “στην ομάδα μου υπάρχουν πολλοί καλοί παίκτες και είναι δύσκολο να βρω το χώρο μου. Έχω αποφασίσει όμως, να ‘χω υπομονή και να περιμένω την ευκαιρία μου“. Σημειωτέον, οι συμπατριώτες του τον είχαν ήδη χαρακτηρίσει ως “ο Σλοβάκος Μessi”. Εκείνος είχε σχολιάσει πως “αυτό είναι υπερβολική. Απέχω πάρα πολύ από τον Αργεντινό. Έχω να μάθω πολλά ακόμα“. Πολύ ταπεινός για να είναι… αυτό; Περίμενε.
sport 24
